NEDERLANDS -- Welkom in het NU Suzanne Lie

Welkom in het NU   Suzanne Lie   {Het is belangrijk dat je je gekozen missie herinnert van binnenuit in je eigen Multidimensionale ZELF omdat dat laat zien dat je GELOOFT in de hogere dimensies en er mee uitwisselt, Een leider zijn, gaat niet over het getraind te zijn van buitenaf. Een leider zijn is iets dat je van binnenuit moet ontdekken. Ieder van ons zal zijn eigen weg vinden om je missie te herinneren en te vervullen. We zullen niet ver hoeven te kijken naar onze missie omdat dit het doel, de wens en de innerlijke noodzaak is die ons heeft gedreven om ernaar te handelen zo lang als we ons dat herinneren kunnen. } ~~~~~~~~~ Ben je klaar om een leider te zijn? Wij zijn hier om je te helpen de missie te herkennen, bloot te leggen en te activeren waarom je deze incarnatie op je nam. Het eerste teken dat je klaar bent om een leider te zijn is dat je “begint om je je missie te herinneren.” In feite realiseer je je missie diep van binnenin je eigen zelf, je begint je over te geven aan het concept, hoop en toewijding en je weet dat je in dit aardevoertuig kwam om de missie te vervullen die je schreef voordat je deze incarnatie op je nam. Zo ver als er nog meer lessen zijn om je voor te bereiden voor de volgende stap, moeten we je vertellen dat HET IS BEGONNEN, en jullie worden in actieve dienst geroepen om de reden voor je incarnatie te vervullen. Het is belangrijk dat je je eigen missie herinnert van binnenuit je eigen Multidimensionale ZELF omdat dat aangeeft dat je er IN GELOOFT, en met de hogere dimensies uitwisselt. Het leider zijn gaat niet over het getraind worden vanaf de buitenkant. Een leider zijn is iets dat je moet ontdekken van binnenuit. Ieder van ons zal zijn eigen manier vinden om onze missie te herinneren en te vervullen.  We hoeven niet ver te zoeken voor onze missie omdat dit het doel, de wens en de innerlijke noodzaak is waartoe we gedreven werden om mee te handelen zo lang als we ons dat kunnen herinneren.  Indien we luisteren naar de hogere frequenties van ons Multidimensionale ZELF, de frequentie van ons zelf dat weigerde om ons ZELF te vergeten, dat onze WAARHEID, onze innerlijke drang ons constant er herinnert aan iets dat we moeten doen, of weten, of ons herinneren. Hoe eren we dit innerlijke weten? We delen het met anderen! Het is het NU waarop we onze transmutatie moeten beginnen terug naar de JOU die je altijd geweest bent, maar vergeten bent. Als een interessant naast elkaar geplaatst zijn iets zal ik het eerste deel delen dat ik schreef in mijn multidimensions.com website, terug ergens in de vroege 1990 er jaren.    DE REIS BEGINT We gaan een heel speciale tijd in terwijl we een nieuw millennium beginnen. Veel antieke schrijfsels, moderne boeken en websites zeggen dat we op de drempel van een era staan als de sluiers van vergeten een voor een worden af gescheiden. Dan zal ons bewustzijn zich uitbreiden om de componenten van ons zelf te bevatten die werden onderdrukt, ontkent en vergeten. Als we ons konden herinneren en volledig bewust konden zijn van alle componenten van onze ware zelven, zouden we ons bewust zijn van de lessen en redenen voor elk leven zijn uitdagingen. De uitdagingen zouden er nog wel zijn maar de verwarring en misschien zelfs de twijfel, konden worden weggewist uit onze ervaringen. WAAR IS THUIS? Er zijn nog steeds velen van ons die zich niet herinneren wie we zijn. We hebben onze aardse lichamen zo veel eonen gedragen dat we denken dat we alleen maar stoffelijk zijn en dat we beperkt zijn tot de kleien vormen totdat we “sterven”. Volgens de wet van de vrije wil, zo lang we kiezen te geloven in de illusie van beperking en afscheiding van de derde dimensie, is dat onze enige “bewuste” ervaring. Als de werkelijkheid van ons hoger dimensionaal zelf “onbewust” zou worden, zouden we vergeten dat de Aarde een schoolklas was. We vergaten dat we hier kwamen om te leren hoe we bewuste scheppers zouden zijn door het proces van de derde dimensionale ervaringen. Maar ook al verloren we de herinnering van ons ware zelf en onze reden om te komen naar deze planeet, dan behielden we nog onze hoger dimensionale krachten van manifestatie, minstens een tijdje. Alle manifestaties beginnen als een circulair pad dat uiteindelijk terugkeert naar de zender. Daarom was het gevaarlijk om onze hogere dimensionale kracht te gebruiken van uit maar een drie dimensionaal bewustzijn, omdat we niet de hogere wijsheid en liefde vasthielden om onze kracht in evenwicht te brengen. Gelukkig, toen we eenmaal onze macht misbruikten, begonnen we die te verliezen. Toen waren we echt “alleen stoffelijk”! Toen het collectieve bewustzijn van de Aarde doorging weg te vallen, plonsden we dieper en diep in het vergeten. Voordat we het wisten, werden we verstrikt in de illusies van planeet Aarde. Totdat het Collectieve Bewustzijn van de Aarde opnieuw was omhoog gegaan naar een niveau waar het mogelijk zou zijn om boodschappen te herkennen van de hogere dimensies, zou het moeilijk zijn voor ons om terug te keren naar het besef van ons ware Multidimensionale ZELF. Aarde was zo in angst en bijgelovigheid gevallen dat de meeste communicaties tussen hogere dimensionale wezens en degenen op Aarde, enorm verkeerd werden begrepen en verstoord.  En dus wachtten we! Soms haatten we die wachttijd en soms hielden we ervan. We leerden dat als we ons hoger dimensionaal Thuis vergaten en het deel van ons dat daar woonde, we niet zo alleen waren. Daarom vergaten de meesten van ons dat. Totdat … Toen we het ’t minst verwachtten, alsof het in een droom was, zouden we ons iets herinneren ~ een gevoel, een klein plaatje, een bepaalde kleur of een geluid… Dan zouden we ons zeer, zeer alleen voelen. We wilden naar Huis gaan. Maar we konden ons niet herinneren waar thuis was. We wisten alleen dat het hier niet was. We wisten alleen dat we hier niet pasten, en we wilden het ook niet! En dus vergeten we het. We vergeten ons ZELF, dus vergaten we onze Missie. Maar toen kregen we: DE DROOM Ik staarde naar het glorieuze wezen dat vlak voor me zweefde. Zijn licht vulde de hele kamer met een ware straling. “Wie ben je? “vroeg ik in mijn hart. “Ik ben jou, Geliefde,” was het onverwachte antwoord. Ik begreep niet wat het prachtige wezen had gezegd. Ik was niet glorieus. Ik kon niet in de lucht zweven zoals het wezen voor me dat deed en ik had zeker niet genoeg licht om de hele kamer te vullen.  Ik was alleen een gewoon mens met een gewoon leven. Sommige dagen voelden goed, zelfs vredig maar sop sommige dagen voelde ik me slecht, zelfs gekweld. Ik werkte in mijn baan zo goed als ik kon en probeerde mijn rekeningen op tijd te betalen. Ik was een goede burger. Ik had een gezin waar ik van hield en vrienden die om me gaven. Maar, soms was ik angstig, geërgerd of verdrietig. Nee, ik was niet speciaal, ik was gewoon gewoon. “Oh, maar mijn ene, “interrumpeerde het wezen mijn gedachten, “gewoon gewoon IS speciaal.” “Wat?” antwoordde ik op een bozige en niet respectvolle manier. Ik bedekte snel mijn mond en mompelde een sorry. “Je hoeft je niet te verontschuldigen bij me, mijn lieverd, ik ben jou!” “Nee, het spijt me,” antwoordde ik bijna tegen mezelf. “Ik kan dat niet geloven. Ik kan dat niet accepteren. Als ik jou was, waarom dan zou je ooit mij willen zijn?” “Ik ben er heel trots op om jou te zijn. Ik ben heel trots over hoe jij je leven hebt gehandhaafd onder moeilijke omstandigheden. Leven op het stoffelijke plan kan, en is gewoonlijk, problematisch. En jij/ik heb een hart gehandhaafd dat lief heeft.” “Een hart dat lief heeft? “ “Ja en een denken dat denkt. Wij, en dat is jou en ik samen, hebben onze band bewaard, onze belofte om ons ZELF te blijven in het gezicht van veel verzoekingen die ons UIT het ‘speciaal zijn’ konden trekken en IN het gewoon zijn.” “Nou ja,” antwoordde ik terwijl ik mijn kin krabde. “Ik moet zeggen dat er een miljoen verzoekingen zijn, voor het kiezen om naar de recycle emmer te gaan tot aan het me herinneren te spreken voordat ik wat zeg. Ik denk, dat ik probeer, om de meeste tijd, de beste persoon te zijn die ik kan zijn.“ “Ja, en de hele tijd ben je speciaal. Je bent niet gewoon speciaal omdat je probeert om je best te doen, maar omdat je gekozen hebt om de vorm te verlaten die je voor je ziet van jou/mijzelf/onszelf en om in de ervaring te gaan van het stoffelijke leven.” Nu kwam ik in de war. Ik herinnerde me niet dat ik zo’n keuze had gemaakt. In feite, als ik kon kiezen, zou ik onmiddellijk het glorieuze wezen voor me worden. “Weet je dat zeker?” antwoordde het wezen, die mijn gedachten las. ”Wat dan met je gezin, je vrienden, je werk, je planeet? Zou je hen niet gaan missen?” “Nou, ja. Dat zou ik. Ik zou ze allemaal heel erg missen. Maar, als ik ook een wezen zoals jij ben, dan moeten zij ook een deel van hen hebben dat net zo is als jij. Niet waar?” “Heel zeker,” antwoordde het wezen met een glimlach zo helder dat de straling buiten de muren van de kamer uitkwam totdat er geen muren en geen vloer waren. Er was alleen maar licht. Eerst was ik wat bang. Het staan midden in het laaiende licht was geen “gewone gebeurtenis”. Het wezen lachte vriendelijk, “Wees maar niet bezorgd, de ruimte om je heen, in feite je hele stoffelijke wereld, bestaat nog steeds. Maar, je aandacht ligt nu op mijn wereld, die van een hogere vibratie is. “Volg me,” zei het wezen. “Er is iets wat ik graag wil dat je ziet.” Het wezen voerde me naar een deur die van nergens af scheen te verschijnen. Hij opende zich wijd toen we die naderden. Het wezen stapte door de deur heen en wenkte me hem te volgen. Het kostte me een moment voor mijn ogen om helder te worden, maar toen zag ik HET. Voor me was een visioen van mijn huis, mijn gezin, en mijn vrienden die samen waren in een vriendelijke gemeenschap, behalve dan dat alles en iedereen stralend licht uitzond. Ze keerden zich allemaal naar me toe en glimlachten. Hun glimlachen verlichtte de kamer nog meer. “Je hebt je stoffelijke besef meegenomen om die met ons te delen,” zeiden zij met een stem. “We proberen om ons stoffelijk bewustzijn hier ook mee naar toe te nemen. Zou het niet prachtig zijn als we allen elkaar hier konden ontmoeten, stoffelijk en met het spirituele, en dan terugkeren naar de Aarde? “Denk er over na! Kun je je de inslag voorstellen dat het zou geven als we onze stoffelijke en spirituele essenties konden verbinden om een voortdurende stroom te scheppen van Spirit naar de Stof?” “Ik kan wel dromen,” dacht ik hardop. Ik begon in mijn arm te knijpen maar die zag er anders uit. Die was niet hard. Het was meer als een wolk, een gouden wolk. Mijn handen waren net zo stralend als de glorieuze wezens. Ik keek om me heen om het wezen te vragen wat er was gebeurd en ontdekte dat het was vertrokken. “Nee,” antwoordde de stem van het wezen van binnen in mijn hart en denken. “Ik ben niet vertrokken. Ik zit in je. Nu, neem me mee naar je stoffelijke wereld en vergeet niet dat ik jouw binnenste ben.” Met een schok zat ik rechtop in mijn bed. Mijn lichaam was doordrongen van zweet en mijn maatje sliep naast me.  “Uiteindelijk was het gewoon een droom,” dacht ik. “Oh, maar wat een glorieuze droom!” kwam de nu bekende innerlijke stem. Gelukkig antwoordde deze nog op ieder van mijn gedachten. Het is het NU voor ons om elkaar te helpen om ons ZELF te ZIJN en onze Missie uit te voeren. Terwijl ons bewustzijn degenen zich enorm uitbreidt in de vijfde dimensie, voelen wij de behoefte om in eenheid met alle leven te zijn. Met liefdevolle ondersteuning van degenen met wie wij ons leven delen, hebben wij de moed en de vasthoudendheid om het risico te nemen om te “leren door te doen.” Lieve leiders van dit NU, Hoe leren jullie door te DOEN? Dank jullie allen door te delen. Ik, Sue zal eerst delen: Ik denk dat ik moet zeggen dat alles dat ik leer wordt gedaan door te doen. Ik hoor, voel, zie en stel me gedachten voor, plaatjes, scenario’s maar als ik het doen niet opschrijf op een of andere wijze, tekenen of delen met een vriend, dan slipt dit creatieve NU uit mijn besef – en vergeet ik het. Ik vergeet dat NU, omdat dit niet samenging met mijn boodschap, gevoel, visioen of idee. Als ik samenga met mijn dagelijkse leven en dat wat ik herken dat via mijn hoger bewustzijn is binnengekomen, laat ik dat binnenkomen, en verander aldus mijn 3D leven. Ook, als ik accepteer wat naar me toe is gekomen vanuit een hogere bron, houd ik die rivier van licht stromend. Als ik dat geschenk ontken omdat ik te druk ben, in de war ben of afgeleid, wordt dit een verloren gelegenheid. Nog erger is, dat ik misschien niet weet dat ik het gemist heb. Maar ik merk dan dat ik me verdrietig begin te voelen of zelf gedeprimeerd. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Wil jij ook delen? Deel je feedback en commentaar onderaan de blog post:  Welcome to the NOW.  ~~~~~